پهلوان زنده رو عشق است

«پهلوان زنده رو عشق است» یک واقعیت نه ضرب المثل 

باور نمیکنید اما همین طور است.این شاید یکی از اخلاقهای بدمان باشداما حقیقت را باید پذیرفت؛ 

کسی که از بینمان می رود خیلی زود از یادمان نیز می رود(از دل برود هر آنکه از دیده رود) 

در بین ما حضور انسان ها مبنی بر فیزیک است تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم میشوند و می توان گفت که انسان میان ما هویت جسمی دارد. 

تا شخصی به پست ومقامی می رسد پرده های تبریک سراسر شهر را فرا میگیرد؛ورزشکاری مدال میاورد و مقامی کسب میکند روزنامه ها ومجلات نامشان را تیتر می کنند وعکسشان را روی صفحه اول چاپ می کنند.مدیر عامل فلان شرکت عکس بزرگی از آنها را روی بنر چاپ کرده وخود را حامی ورزشکاران میداند.این فقط در شهرما نیست در کشورمان هم این چنین است.در ایران ورزشکاران زیادی هستند که بعد از کنار گذاشتن ورزش از یادها می روند وپس از مرگ درزمین به احترامش یک دقیقه سکوت میکنند وبعد دیگر فراموش می شود. 

آیا ارزش او یک دقیقه سکوت است؟ 

در آغازین روزهای سال جدیدورزشکار جوانی در تمرینات جان خود را از دست داد.ورزشکاری که در رده کشوری وآسیایی چندین مدال رنگارنگ گرفته بوداما متاسفانه هیچ کدام از نشریات راجع به آن مطلبی ننوشتندوفقط در یکی از هفته نامه ها در قسمت حاشیه های ورزشی اشاره ای کوتاه به آن شد که مطمئنأ در حد این ورزشکار نبود. 

امیوارم قدر داشته هایمان را بیشتر از این ها بدانیم و رفتگانمان را نیز فراموش نکرده و گرامیشان بداریم. انشا الله